Exhibitions

Phillippe Van Snick

14/04/2007 - 10/07/2007

De wetmatige schoonheid in het oeuvre van Philippe Van Snick De artistieke productie van Philippe Van Snick (1946) balanceert op het scherp tussen rede en gevoel. De wereld en de ervaringen “beheersbaar” voorstellen is wellicht de intentie van iedere kunstenaar. In de jaren zeventig gebruikt Philippe Van Snick het decimale systeem, dat hij over de percepties van de werkelijkheid schuift. Het mathematische in zijn werk is geen finaliteit an sich en dat toont hij in de persoonlijke vrije omgang met het wiskundige in zijn werk. De vroege foto’s tonen een zoekende kunstenaar die de schoonheid van alledag probeert te vertalen en te ordenen met een zichtbaar aangebrachte codering gebaseerd op “tien”. Tien broze ijzeren wandsculptuurtjes (1975) vertonen rondom een “gespannen” boog tien knooppunten in het metaal. Tien keer hetzelfde en toch altijd en weer anders. Vanaf de jaren tachtig stelt Philippe Van Snick zijn kleurenpalet samen, gebaseerd op de decimale logica. Tien kleuren (primair, secundair, zwart, wit en de “edele” metalen zilver en goud) vormen een kleurenreservoir om gewaarwordingen en gevoelens weer te geven die het beeldend vorm geven van gratuite empathie ontwijkt. Dag en nacht nestelen zich als in se abstracte begrippen in de kleuren blauw en zwart in constellaties waarin de andere kleuren worden afgebakend en “omarmt” in een denkbeeldige spiraal van de tijd. Philippe Van Snick maakt ook ruimtelijk werk en installaties die steevast gebaseerd blijven op de principes van zijn open artistieke grammatica. Tot diep in de verf gevouwen doeken liggen op de vloer en accentueren de omringende ruimte en architectuur. De metaalkleuren goud en zilver verwijzen in zijn werk naar het spirituele en het wereldlijk-mercantiele van de kunst en het leven. Het canvas is in recent werk van Philippe van Snick opnieuw de drager voor strakke monumentale composities waarin de kleuren zwart en blauw de tijd overmeesteren en de (schilder)kunst poëzie laten worden.